Podatki: Indywidualna interpretacja podatkowa dot. eksploatacji elektrowni wiatrowej
Stare Miasto dnia 28.03.2017r.
Wójt Gminy Stare Miasto
ul. Główna 16b
62-571 Stare Miasto
WPO.3123.1.2017
Indywidualna interpretacja podatkowa
Wójt Gminy Stare Miasto na podstawie art. 14j§1 w zw. z art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz.U. z 2017 poz.201 ) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10.01.2017r. ( data wpływu 11.01.2017r.) złożonego przez podatnika o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przyszłego stanu faktycznego dotyczącego obowiązku podatkowego podatku od nieruchomości – wysokości podatku od nieruchomości w roku 2017 wynikającego z tytułu eksploatacji elektrowni wiatrowej położonej w gminie Stare Miasto
Postanawiam
Uznać stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe w obowiązującym stanie prawnym.
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 10 stycznia 2017r. podatnik zwrócił się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od nieruchomości w zakresie uznania za przedmiot opodatkowania części a nie całości elektrowni wiatrowej.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest właścicielem dwóch elektrowni wiatrowych wraz z niezbędną infrastrukturą, usytuowanych na terenie gminy Stare Miasto. Prowadzi działalność gospodarczą, polegającą min. na wytwarzaniu energii z wiatru.
Elektrownie wiatrowe wnioskodawcy składają się między innymi z elementów budowlanych, na które składają się fundament i wieża oraz z urządzeń technicznych, na które składa się gondola, która z kolei składa się z wirników i układu pomiarowego. Wirnik składa się z łopat połączonych z piastą . Łopaty poruszane są przez wiatr i przekazują moc do bezprzekładniowego generatora synchronicznego. Energia mechaniczna pozyskana z wiatru zostaje zamieniona w energię elektryczną przekazaną przez przyłącze do sieci elektroenergetycznej systemów sterowania.
Urządzenia techniczne nie są budowane lecz wytwarzane w zakładach wytwórczych i przenoszone na miejsce przeznaczenia w celu ich montażu na fundamencie i wieży. Do zdemontowania urządzeń technicznych nie jest wymagane przeprowadzenie robót budowlanych. Urządzenia te po ich zdemontowaniu mogą być użyte do wytwarzania energii z wiatru i innej lokalizacji. Po demontażu urządzeń technicznych, konstrukcja elementów budowlanych elektrowni wiatrowej tj. fundamentu lub wieży nie ulegnie uszkodzeniu.
Funkcje elementów budowlanych i poszczególnych urządzeń wnioskodawca opisał następująco:
- Fundament – element konstrukcyjny przekazujący na podłoże gruntowe całość obciążeń posadowionych na nim obiektów. Fundament swoją masą zapewnia stateczność układu i przekazuje obciążenia na podłoże gruntowe.
- Wieża- ważny element turbiny wiatrowej podtrzymujący gondolę oraz układ wirnika. Wieża za swój główny cel ma umieszczenie wirnika na odpowiedniej wysokości nad poziomem gruntu w celu lepszego wykorzystania wiatru. Wieża elektrowni wiatrowej, oprócz utrzymania ważącej kilkadziesiąt ton gondoli, ma za zadanie ziścić także obciążenia grawitacyjne, obrotowe i naporu wiatru.
- Gondola - element siłowni wiatrowej, w środku której znajdują się mechanizmy i urządzenia produkujące prąd elektryczny.
- Mechanizmy obrotu- system znajdujący się w gondoli połączony z układem sterowania całej turbiny, składający się z silników elektrycznych oraz kilku kół zębatych, których zadaniem jest obrót gondoli zgodnie z kierunkiem wiatru.
- Wirnik wraz z generatorem bezprzekładniowym- (rotor) z zespołem łopat- to najważniejszy element siłowni wiatrowej, który przekształca energię wiatru w energię elektryczną. Wirnik obraca się najczęściej z prędkością 16-38 obr/min.
- Generator prądotwórczy- ma zamienić energię mechaniczną w elektryczną.
- Układ sterowania- kontroluje prace elektrowni, poprzez pomiar podstawowych parametrów siłowni, takich jak np. kierunek wiatru, prędkość wiatru, obroty wirnika, napięcie generatora i prądy fazowe.
- Elektryczne szafy rozdzielcze – w tym szaf sterujących, szaf przetworników- konwerterów, styczników, zespołów przekaźników oraz szaf mocy.
- Transformator
- Kable przesyłowe oraz sterujące umiejscowione wewnątrz wieży.
- Układów mikroprocesorowych oraz komputerów zarządzających pracą wszystkich podzespołów oraz czujników.
W związku z przedstawionym stanem faktycznym wnioskodawca zadał następujące pytanie:
Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017r. za budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016r poz. 716 ze zm.) dotyczących podatku od nieruchomości uznaje się wyłącznie elementy budowlane elektrowni wiatrowej (tj. fundament i wieżę) czy też takie urządzenia techniczne wchodzące w skład elektrowni wiatrowej?
Stanowisko wnioskodawcy
Zdaniem Wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego zmiana stanu prawnego nie zmieniła zasad opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych i nadal opodatkowaniu podlegają jedynie elementy budowlane tj., fundament i wieża.
Wnioskodawca twierdzi, że wprowadzenie własnej definicji elektrowni wiatrowych w ustawie z dnia 20 maja 2016r (Dz.U. 2016. 961)nie ma wpływu na zmianę przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, który obejmowałby urządzenia techniczne elektrowni wiatrowych. Wnioskodawca zauważa, że w/w ustawa wprowadziła zmiany w innych ustawach między innymi w ustawie Prawo budowlane Dz.U. 2016 poz. 290. Przejawem tej zmiany jest wykreślenie z art. 3 pkt 3 wskazanej wyżej ustawy, w nawiasie wyrazy „elektrownie wiatrowe”, a w załączniku do Prawa budowlanego w kategorii XXIX dodanie ( jako rodzaj budowli) wyrazów „elektrownie wiatrowe”. Zdaniem wnioskodawcy powyższe zmiany nie mają wpływu na zmianę przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Dokonując analizy definicji budowli zawartej w Ustawie o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych z dnia 20 maja 2016r. Wnioskodawca sugeruje, iż elektrownię wiatrową w pojęciu „budowli” można traktować jako całość jedynie dla celów wskazanej wyżej ustawy o inwestycjach, natomiast jedynym źródłem definicji „budowli” dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest jedynie ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016 poz. 716 ze zm.), która odsyła w zakresie definicji budowli do przepisów prawa budowlanego. Wnioskodawca podkreśla, że Ustawa o inwestycjach nie jest regulacją ze sfery prawa budowlanego.
Wnioskodawca wskazuje, że prawo budowlane zostało zmienione w zakresie definicji „budowli” w taki sposób, że wykreślono z niej wyrazy „ elektrowni wiatrowych”. Katalog urządzeń technicznych był dotychczas otwarty, tak więc usunięcie jednego z zawartych w tym przepisie przykładów nie powinno skutkować automatycznym zakwalifikowaniem elektrowni wiatrowych jako budowli, jeśli nie istnieją ku temu przesłanki wynikające z innych przepisów Prawa budowlanego. Katalog części budowlanych urządzeń technicznych nadal będzie otwarty, o czym świadczy pozostawienie w definicji „budowli” frazy „innych urządzeń”.
Wnioskodawca podkreśla, że w przypadku elektrowni wiatrowych jedynie fundament, albo wieża mogłyby spełnić definicję obiektu budowlanego wybudowanego z użyciem wyrobów budowlanych. Elementy techniczne takie jak wirniki z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układ sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu to „obiekty i urządzenia” o przeznaczeniu typowo technicznym o przemysłowym charakterze, które nie są zbudowane z wyrobów budowlanych i nie mogą stanowić obiektu budowlanego.
Wraz z omawianą nowelizacją usunięto z definicji obiektu budowlanego pojęcie „instalacje i urządzenia techniczne stanowiące z budowlą całość techniczno- użytkową”. Zdaniem Wnioskodawcy zamiana ta wyklucza z definicji budowli urządzenia przemysłowe powiązane w jakikolwiek sposób z budowlą, która powinna być zbudowana z wyrobów budowlanych. Umieszczenie elektrowni wiatrowych w złączniku Prawa budowlanego w Kategorii XXIX świadczy o tym, że elektrownia wiatrowa przy uwzględnieniu jej fundamentu i wieży (bez „elementów technicznych”) stanowi obiekt podobny do wymienionych w Kategorii XXIX tj. kominów i masztów. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że dla właściwego zrozumienia pojęcia budowli załącznik do Prawa budowlanego nie ma decydującego znaczenia. W wyroku z dnia 13.09.2011r. ( sygn. P 33/09) Trybunał Konstytucyjny uznał, że załącznik do prawa budowlanego ma raczej znaczenie dodatkowe, czy pomocnicze przy kwalifikacji określonych obiektów jako budowli, szczególnie wtedy, gdy obiekt nie został wymieniony w art. 3 pkt 3 ustawy( definicja budowli). Zamieszczenie danego obiektu w załączniku nie przesądza wiec o uznaniu go za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
Wnioskodawca wskazał ponadto, że za poprawnością przedstawionego przez niego stanowiska świadczy również fakt, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 U.p.i.o.l. podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 4-6 wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpis amortyzacyjny, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych- ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Tymczasem elektrownia wiatrowa jako całość nie stanowi odrębnego środka trwałego, w stosunku do którego można by określić wartość będącą podstawą amortyzacji, a więc podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Zwykle fundament i wieża, turbina i linie kablowe, czy zespół prądotwórczy stanowią odrębne środki trwałe z indywidualnie określoną podstawą amortyzacji (wartością początkową).
Wnioskodawcza jako kolejny argument przeciwko uznaniu opodatkowania podatkiem od nieruchomości „elementów technicznych” wskazuje treść uzasadnienia projektu Ustawy o inwestycjach. Ustawodawca, zdaniem Wnioskodawcy, nie wskazuje, aby ustawa ta miała służyć celom podatkowym. Uzasadnienie wskazuje, że celem regulacji jest wprowadzenie obowiązku szerszego stosowania przepisów Prawa budowlanego (m.in. dotyczących utrzymania obiektów budowlanych w należytym stanie technicznym) do części niebudowlanych elektrowni wiatrowych. Wynikiem takiej regulacji miała być np. możliwość uznania oderwania się łopaty ( uznanej przez organ nadzoru budowlanego za części niebudowlane elektrowni wiatrowej) za katastrofę budowlaną, a tym samym umożliwienie organom nadzoru budowlanego interwencji w takich sytuacjach.
Wnioskodawca zauważa ponadto, że w definicji budowli w Prawie budowlanym pozostawiono w nawiasie w art. 3 pkt 3 pojęcie „elektrownie atomowe” jako urządzenia techniczne, których tylko części budowlane (a nie całość) podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Wnioskodawca podkreśla, że nie ma uzasadnienia dla zróżnicowania w traktowaniu elektrowni atomowych elektrowni węglowych, elektrowni fotowoltaicznych,( których tylko części budowlane podlegają opodatkowaniu) i elektrowni wiatrowych (które miałyby podlegać opodatkowaniu jako całość).
Zastrzeżenia Wnioskodawcy budzi wprowadzenie do ustawy o inwestycjach przepisu przejściowego, tj., art. 17. Przepis ten, zdaniem Wnioskodawcy, nie niesie ze sobą żadnej treści a nowelizacja nie doprowadziła do zmian w opodatkowaniu.
Wnioskodawca nie zgadza się z poglądem, że ustawodawca wprowadzając przepisy przejściowe, odnoszące się do opodatkowania na zasadach dotychczasowych do końca 2016r zakładał możliwość zmiany zasad wymiaru podatku po tej dacie.
Stanowisko organu
W związku ze zmianą definicji elektrowni wiatrowych wprowadzonej art. 2 ustawy o inwestycjach elektrowni wiatrowych i zaliczeniem elektrowni wiatrowych do obiektów budowlanych stanowiących budowle, powstały wątpliwości czy podatkiem od nieruchomości obciążyć jedynie stałe elementy budowli tj. fundamenty i wieżę czy też urządzenia techniczne wchodzące w skład elektrowni. Wątpliwości związane są z tym, że dotychczasowa linia orzeczenia, znajdująca potwierdzenie w bogatym orzecznictwie Sądów Administracyjnych wskazywała, iż opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają jedynie części budowlane elektrowni wiatrowych natomiast elektrownia wiatrowa jako całość nie stanowi budowli. Za budowlę uznano jedynie części budowlane urządzeń technicznych w odróżnieniu od samych urządzeń technicznych. Uznano, ze urządzenia techniczne takie jak: generator, rotor z gondolą, wirnik, generator, skrzynia biegów, komputer sterujący, transformator, rozdzielnia energetyczna, instalacja alarmowa zdalnego sterowania, nie są częściami budowlanymi urządzeń technicznych, ale są odrębnymi pod względem technicznym częściami przedmiotów , składających się na całość użytkową w zakresie urządzeń wytwórczych energii elektrycznej. Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniach wydanych w sprawach: sygn. akt II FSK 2132/10 (orzeczenie z dnia 15.05.2012r.), II FSK 1101/08 (z dnia 05.01.2010r), II FSK 1382/09 (orzeczenie z dnia 25 listopada 2010r.)stwierdził ponad wszelką wątpliwość, że elektrownie wiatrowe nie są budowlami w rozumieniu art. 1a ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz.U. z 2014r poz. 849 ze zm.) zw. dalej u.p.o.l. w związku z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U. 2016r., poz. 290 ze zm.) zwanej dalej u.p.b. z uwagi na to, że nie zostały wymienione w tym przepisie.
Wskazany wyżej stan prawny i stanowisko linii orzeczniczej nie znajduje zastosowania po wejściu w życie, w dniu 16 lipca 2016 r. przepisów ustawy z dnia 20 maja 2016r o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych( Dz.U. 2016r.,poz.961). zw. dalej u.i.e.w. Z przepisów tej ustawy wynika, że od dnia 16.07.2016r. tj. wejścia w życie ustawy, elektrownia wiatrowa stanowi budowlę, a z przepisów przejściowych i końcowych konkretnie z art. 17 w/w ustawy wynika, że w zakresie podatku od nieruchomości do końca 2016r należy stosować przepisy dotychczasowe.
Przepis art. 2 pkt 1 u.i.e.w. zawiera definicję elektrowni wiatrowych. Jest to budowla w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, składająca się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych, o mocy większej niż moc mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015r o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016r. poz. 925). Zgodnie z art. 2 pkt 2 u.i.e.w elementami technicznymi są- wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układy sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu. Art. 9 u.i.e.w. zawiera nowelizację art. 3 pkt 3 u.p.b. w zakresie definicji budowli. Zgodnie z nowym brzmieniem przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty wiaduktowe, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne hudrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Po nowelizacji wykreślono z przykładowego katalogu urządzeń technicznych wyrażenie „elektrownie wiatrowe”. Zmianie uległa też treść załącznika do u.p.b., który wymienia kategorię obiektów budowlanych. W Kategorii XXIX wprowadzono nową kategorię obiektu budowlanego jaką jest elektrownia wiatrowa.
Podatek od elektrowni wiatrowych będzie ustalany na nowych zasadach w odwołaniu do trzech ustaw: u.p.o.l., u.p.b. a także u.i.e.w.
Użyte w art. 1a pkt 2 u.p.o.l. określenie budowli oznacza obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Podkreślić należy, że ustawodawca dwukrotnie odwołuje się do przepisów prawa budowlanego. Przy ustalaniu, czy obiekt budowlany stanowi budowlę zgodnie z zapisem art. 1a pkt 2 u.p.o.l. sięgnąć należy do treści art. 3 pkt 3 u.p.b. w którym znajduje się definicja budowli. Po nowelizacji art. 3 pkt 3 z przykładowego katalogu urządzeń technicznych wykreślono wyrażenie „elektrownie wiatrowe”, a w załączniku do u.p.b. kategorii XXIX wprowadzono zapis przewidujący nową kategorię obiektu budowlanego jakim jest elektrownia wiatrowa. Wprowadzenie dodatkowo w art. 2 u.i.e.w. legalnej definicji elektrowni wiatrowych i zaliczenie elektrowni wiatrowych do obiektów budowlanych stanowiących budowlę spowodowało pojawienie się pytań i wątpliwości na gruncie prawa podatkowego. Najwięcej wątpliwości budzi kwestia czy od 1 stycznia 2017r. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegać będzie „cała elektrownia wiatrowa” czy opodatkowaniu podlegać będą, tak jak było dotychczas, tylko części budowlane elektrowni wiatrowej.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 września 2011r. ( P 33/09) dokonał kompleksowej analizy pojęcia budowli i zakresu przedmiotowego podatku od nieruchomości. Co prawda wyrok ten formalnie dotyczy podziemnych wyrobisk górniczych jednak zawarta w nim analiza i wytyczne mają znacznie szerszy i ogólny charakter. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego ; cyt.(…)problem odwołania się do przepisów prawa budowlanego można przewidzieć w dwóch płaszczyznach. Po pierwsze może chodzić o to, czy odesłanie do przepisów prawa budowlanego oznacza odesłanie tylko do samej ustawy - Prawo budowlane, po drugie, jaki skutek podatkowy ma sytuacja, gdy przepisy odrębne w stosunku od prawa budowlanego precyzują bądź definiują wyrażenia występujące w prawie budowlanym albo nawet wprost stanowią, iż dany obiekt jest albo nie jest budowlą(…). Dwukrotne odwołanie się w jej sformułowaniu ( chodzi o u.p.o.l.) do przepisów prawa budowlanego należy interpretować jako odesłanie do przepisów u.p.b., a nie jako odesłanie do wszelkich przepisów regulujących zagadnienia związane z procesem budowlanym. (…) Jeżeli o uznaniu określonego rodzaju obiektów (urządzeń) za budowle (urządzenia budowlane) w rozumieniu prawa budowlanego współdecydują również inne regulacje niż u.p.b., to taka kwalifikacja , o ile nie jest wynikiem zastosowania analogii z ustawy czy tym bardziej reguł dopuszczających wykładnie rozszerzającą, będzie wiążąca także w kontekście u.p.o.l. Nie można bowiem wykluczyć sytuacji, w której przepisy odrębne w stosunku do u.p.b. precyzują bądź definiują wyrażenia występujące w prawie budowlanym albo nawet wprost stanowią, iż dany obiekt urządzenie jest albo nie jest budowlą (urządzeniem budowlanym) w ujęciu u.p.b., (…) W prawie podatkowym – inaczej niż w prawie budowlanym jako dziedzinie prawa administracyjnego – obowiązuje restrykcyjnie pojmowana konstytucyjna zasada wyłączności ustawowej, co oznacza, że poza niewielkimi wyjątkami nie dopuszcza się regulowania zagadnień podatkowych w aktach podstawowych. Jeżeli zatem o zakwalifikowaniu obiektu czy urządzenia jako budowli bądź urządzenia budowlanego w rozumieniu prawa budowlanego miałyby przesądzać przepisy aktu wykonawczego to nie istnieją podstawy, by taki obiekt czy urządzenie uznać za budowlę na gruncie u.p.o.l.. Odwołanie się w u.p.o.l. do przepisów prawa budowlanego należy interpretować wyłącznie jako odesłanie do regulacji rangi ustawowej.” Bardzo istotna jest treść podsumowująca uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego cyt:” (…) Należy zatem wskazać raz jeszcze , że za budowle w rozumieniu u.p.o.l. można uznać jedynie budowle wymienione expressis verbis w art. 3 pkt 3 u.p.b. w innych przepisach tej ustawy lub w załączniku do niej, będące wraz z instalacjami i urządzeniami obiektem budowlanym(…) jedynie urządzenia techniczne scharakteryzowane w art. 3 pkt 9 u.p.b. lub innych przepisach tej ustawy albo w załączniku do niej; mając zarazem na uwadze, że nie jest wykluczone, że o statusie poszczególnych obiektów i urządzeń współdecydować będą również inne przepisy rangi ustawowej, uzupełniające, modyfikujące czy doprecyzowujące prawo budowlane.”
Analizując treść przepisu art. 2 w zw. z art. 17 ustawy z dnia 16 lipca 2016r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, od 1 stycznia 2017r. przedmiotem opodatkowania będą „ w całości” elektrownie wiatrowe, które ustawodawca nazwał budowlami. W związku z tym opodatkowane będą nie tylko części budowlane takie jak fundament i wieża ale także elementy niebudowlane tj. elementy techniczne takie jak: wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układy sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu. Należy zwrócić uwagę na fakt, że katalog wskazanych w art. 2 pkt 1 u.i.e.w. części elektrowni wiatrowych nie jest zamknięty. Świadczy o tym sformułowanie „składających się co najmniej z…”.
Art. 4 ust 1 pkt 3 u.p.o.l. określa podstawę opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z treści przepisu wynika, że podstawę opodatkowania stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku , niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych – ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. W artykule 4 ust 4,5,6 u.p.o.l. ustawodawca wprowadził jednak wyjątki od tej zasady. Wyjątki te dotyczą sytuacji, gdy budowla jest przedmiotem leasingu i odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, a następnie jest ona przejmowana przez właściciela- wówczas do celów określenia podstawy opodatkowania przyjmuje się wartość początkową przed zawarciem pierwszej umowy leasingu, zaktualizowaną i powiększoną o dokonane ulepszenia oraz niepomniejszona o spłatę wartości początkowej. Drugi wyjątek dotyczy sytuacji, gdy od budowli lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 3 nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – podstawę ich opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego. Trzeci wyjątek dotyczy budowli lub ich części, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, które zostały ulepszone bądź nastąpiła aktualizacja wyceny środków trwałych - wówczas podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano ulepszenia lub aktualizacji wyceny środków trwałych.
Powyższe stanowisko potwierdza NSA w wyroku z dnia 12 czerwca 2007r. (II FSK 775/06). W wyroku w sprawie sygn. akt II FSK 2027/09 NSA stanął na stanowisku, że w art. 4 ust 1 pkt 3 u.p.o.l. sformułowanie „wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego „oznacza iż chodzi o „wartość stanowiącą podstawę obliczania amortyzacji” Sąd podkreślił, iż podatnik nie może ustalić podstawy opodatkowania według swego uznania przyjmując wartość rynkową. Przepisy u.p.o.l. nie dopuszczają, sytuacji, w której podatnik może ustalić wartość początkową budowli odmiennie dla celów podatków dochodowych i odmiennie dla celów podatku od nieruchomości poprzez przyjęcie ceny rynkowej budowli.
Wobec powyższego od 1 stycznia 2017r.podatek powinien być naliczany od elektrowni wiatrowych zarówno od części budowlanych jak i elementów technicznych, o których stanowi art. 2 u.i.e.w. oraz stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.
Z tego względu organ podatkowy uznaje, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.
Pouczenie
Na indywidualną interpretację podatkową przysługuje Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem organu, który wydał interpretację – Wójta Gminy Stare Miasto, wniesioną po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 52§3, 53§2 i 54§1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi DZ.U 2016 poz. 718 ze zm.).
Otrzymują za dowodem doręczenia:
- Adresat
- a/a
|
